Rozładowuje stres, uczy koncentracji i systematyczności + Pozwala poznać i kształtować samego siebie + Ćwiczy orientację przestrzenną i świadomość własnego ciała + Uczy odwagi, pokonywania lęków, dodaje pewności siebie + To właśnie dzięki niemu mózg jest zdrowy i dotleniony + Jest świetną alternatywą dla komputera i smartfona. Ba! Stanowi mocną broń w problemach z nałogami komputerowymi + Leczy i zapobiega chorobom + Warunkuje zdrowy rozwój psychoruchowy + Pomaga poradzić sobie z burzą hormonów w wieku nastoletnim + … = RUCH
Nie ma nic lepszego, co możesz podarować swojemu dziecku, niż przyzwyczajenie go do codziennej aktywności fizycznej. Nie chodzi tutaj o zrobienie z niego profesjonalnego sportowca, lecz uczynienie go zdrowym i szczęśliwym człowiekiem. Im wcześniej dziecko przyzwyczai się do ruchu jako codziennej aktywności, tym będzie to dla niego bardziej oczywiste w późniejszych latach. Nawyki z pierwszych lat życia, uczynią go zdrowym w jego ostatnich chwilach.
Wielu rodziców ma tego świadomość, zastanawia się nad wyborem odpowiedniego sportu, odpowiedniego trenera. Z roku na rok powstaje coraz więcej specjalistycznych zajęć dla dzieci w każdym wieku. Jednak zanim zapiszesz swoje dziecko na lekcje koszykówki — bo wysoki, tenisa — bo tata też gra, piłki nożnej — bo przecież to sport narodowy, baletu — bo dziewczynka, to koniecznie przeczytaj poniższy tekst i zastanów się nad Waszymi celami i priorytetami.
Na co zwrócić uwagę wybierając trenera dla dziecka?
1. Trener specjalista, czy trener animator.
Zacznijmy od definicji. Trener to osoba przygotowująca zawodnika (lub drużynę) do startu w zawodach. Warto pomyśleć o tym na początku, by zadać sobie pytanie „po co moje dziecko ma uprawiać sport?” W zależności od tego, czy chcesz, żeby było zawodnikiem (zawodowcem, profesjonalnym sportowcem), czy po prostu aktywność fizyczna ma być zdrową i radosną rutyną w jego życiu, wybierz inną osobę. Dla ułatwienia i z dużym uproszczeniem przedstawiam dwie kategorie.
– trener specjalista. Musi być specjalistą w swojej dziedzinie, to znaczy przygotowywać adeptów do udziału w zawodach w konkretnej dyscyplinie sportu. To nie może być jednocześnie trener koszykówki, dwuboju olimpijskiego i pływania. Na takiego trenera decyduj się, gdy Ty i Twoje dziecko jesteście zdecydowani co do konkretnej dyscypliny sportu i zawodowej przyszłości z nią związanej. Celem wyboru trenera specjalisty jest udział dziecka w zawodach.
– trener animator. Nie musi być specjalistą w konkretnej dziedzinie sportu (choć może i to dodatkowy plus), powinien mieć szeroką wiedzę (praktyczną i teoretyczną) na temat różnych dyscyplin sportu. Ważne by był kreatywnym i dobrym obserwatorem, który zaproponuje Twojemu dziecku różne aktywności fizyczne, dostrzeże mocne i słabe strony, zadba o ćwiczenia ogólnorozwojowe. Powinien być na tyle elastyczny, by wspólnie z dzieckiem znaleźć takie dyscypliny sportu, które będą mu sprawiały radość i rozwijały. Tutaj celem nie są medale, lecz kształtowanie zdrowych nawyków życiowych, nauka poprawnych wzorców ruchowych, które mogą (ale nie muszą) się w przyszłości przełożyć na zawodowstwo.
2. Nie ufaj sobie, porozmawiaj z trenerem.
Może to dziwnie brzmi, bo każdy rodzic jest przekonany o tym, że wie, co dla jego dziecka jest najlepsze. Dlatego posłużę się przykładem. Gdy przychodzi zima, cała Polska staje się wielkim zbiorowym specjalistą od skoków narciarskich, każdy wie, ile dany skoczek skoczył, jak skoczył, zna wszystkie błędy trenera, wpływ wiatru na prędkość lotu jest jak abecadło. Tylko, kto z tych wszystkich kanapowych znawców kiedykolwiek był na skoczni, miał na sobie narty, uczestniczył w obozie przygotowawczym? Prawdopodobnie niewielu. Warto więc zdać sobie sprawę z tego, że bycie kibicem sportowym nie równa się byciu specjalistą. Co za tym idzie? Wszystkie uproszczenia typu „wysoki i skoczny to będzie koszykarz” mogą okazać się krzywdzące, bo co jeśli sporty drużynowe to dla Twojego dziecka katorga, a świetnie by się sprawdził w skoku o tyczce? Jeśli Twoja córka uwielbia chodzić po drzewach i non stop wdaje się w bójki z chłopakami, to może lekcje baletu (dla równowagi i uspokojenia) warto zamieniać na sporty walki? A być może Twój syn nie dość, że jest niesłychanie skoordynowany i sprawny, to ma również wybitny słuch muzyczny i już za kilka lat stanie się światowej sławy tancerzem? Hmm? Nie musisz tego wszystkiego wiedzieć, nikt nie jest specjalista od wszystkiego. Dlatego nie ufaj sobie, znajdź na początek trenera animatora, później ewentualnie specjalistę w danej dziedzinie.
3. Dziecko to nie mały dorosły. Czy trener lubi dzieci?
Skuteczny i efektywny trener dla dziecka to taka osoba, która jest dobrym trenerem i (co najważniejsze) lubi kontakt z dziećmi. Możesz znaleźć świetnego trenera, który pracuje z nastolatkami i dorosłymi, ale z dziećmi zwyczajnie sobie nie radzi i nie ma w tym nic dziwnego. Warto jednak to sprawdzić na początku przygody ze sportem, by nie skończyło się to frustracją dla dziecka, trenera i rodzica. Dlatego już na pierwsze spotkanie z trenerem zabierz dziecko i sprawdź, czy oboje przypadną sobie do gustu, złapią kontakt, będą się cieszyć ze swojej obecności.
4. Pasja. Czy Twój trener jest pasjonatem?
Ta pasja błyszcząca w oku jest szczególnie ważna przy okazji rozwoju dziecka. Dlatego że to właśnie trener może się stać, jednym z autorytetów w oczach Twojego dziecka. To on może go tą pasją zarazić i zmotywować do pracy. W szkole, na ulicy, w urzędzie Ty i Twoje dziecko na każdym kroku spotykacie się z ludźmi, którzy wykonują swoją pracę z różnych powodów, ale nie jest to pasja. Warto więc zadbać oto, by przy okazji sportu dziecko miało do czynienia z człowiekiem, który kocha to, co robi i jest w tym wiarygodny.
5. Bezpieczeństwo merytoryczne i mechaniczne.
Na każdym kroku podkreślam, że nie papier robi trenera, lecz doświadczenie i nieustanny rozwój. Jeśli chcesz, by Twoje dziecko nauczyło się poprawnych wzorców ruchowych i nie zrobiło sobie krzywdy, sprawdź dobrze trenera. Nie mam tutaj na myśli, analizy certyfikatów umieszczonych na stronie (które i tak Tobie nic nie mówią), lecz zwykłą rozmową na temat ruchu. Trener powinien umieć odpowiadać na Twoje pytania w sposób jasny i wyczerpujący, rozwiewać wątpliwości, nawet jeśli czegoś nie będzie wiedział, to sprawdzi. Ważne, by nie oddawać dziecka pod opiekę osobie, która na pytanie „dlaczego nie można zrobić przysiadu poniżej kolan” odpowiada „bo nie”.
6. Bezpieczeństwo intelektualne.
Hmm. Jakby to powiedzieć? Trener to osoba, z którą Twoje dziecko będzie przebywało kilka godzin w tygodniu, to osoba, która będzie miała na niego duży wpływ. To jednak od Ciebie zależy, jaki ten wpływ będzie. Sprawdź, czy twój światopogląd pokrywa się z postawą trenera. Jest to szczególnie ważne przy okazji sportów walki. Jeśli chcesz, by Twoje dziecko podchodziło do takiej aktywności fizycznej w sposób sportowy, a nie agresywny, światopoglądowy itp. – porozmawiaj z trenerem, popatrz, jak pracuje ze swoimi podopiecznymi, jak wypowiada się o przeciwnikach na ringu. Kultura i sport powinny iść w parze.
7. Dwie pieczenie na jednym ogniu, czyli dodatkowe skilsy trenera.
Być dobrym trenerem i umieć pracować z dziećmi to już bardzo dużo. Może jednak zdarzyć się tak, że trener będzie mieć dodatkowe zdolności, które mogą okazać się niezwykle przydatne. W moim przypadku są to języki. Mogę równie skutecznie przeprowadzić trening w języku polskim, angielskim i niemieckim, co bezpośrednio przekłada się na umiejętności dziecka, rozbudowuje słownictwo, pomaga obyć się z językiem i bawić nim. Zapytaj trenera o dodatkowe umiejętności, pasje, zainteresowania.
Czy lekcje WF w szkole wystarczą, by nauczyć się poprawnych wzorców ruchowych?
Od wielu lat pracuję z młodzieżą, ludźmi dorosłymi, seniorami. Pracowałem jako trener w dużych miastach, robiłem warsztaty dla dzieci ze wsi. Nigdy nie pracowałem jako nauczyciel WF. Moja opinia jest podyktowana tym, co widzę u swoich podopiecznych. 8 na 10 osób, które do mnie przychodzą (zarówno amatorzy, jak i profesjonalni zawodnicy), nie potrafią wykonać poprawnego przysiadu. Przysiad w każdym sporcie, jak i w życiu codziennym (czym innym jest siadanie na toaletę, jeśli nie przysiadem) jest jak abecadło w języku polskim. Jak można mówić o pisaniu wierszy bez znajomości abecadła? Jak można uczyć dynamicznych sportów kontaktowych bez znajomości bazowych ruchów, które są podstawowymi wzorcami ruchowymi? Jeśli dana osoba nie jest w stanie świadomie ustabilizować miednicy, utrzymać kręgosłupa w pozycji neutralnej, nie umie oddychać, nie wie co to rotacja zewnętrzna i wewnętrzna, nie ma świadomości zarządzania swoim układem kostnym i mięśniowym, to jakim cudem wprawia w dynamiczny i kontaktowy ruch całe swoje ciało podczas gry w koszykówkę? Zerknij na obrazek poniżej, który w wielkim uproszczeniu pokazuje pracę z ciałem podczas przysiadu i gry w kosza. Moim zdaniem poprawne podstawowe wzorce ruchowe, czyli poprawny przysiad, techniczne bieganie itp. powinny być podstawą do uprawiania każdego sportu. Każdy człowiek powinien umieć je poprawnie wykonać, tak samo, jak posługiwać się nożem i widelcem. Jeśli nauczyciel w szkole jest w stanie tego nauczyć to super, a taki nauczyciel to prawdziwy skarb. Ja niestety znam niewielu.
Rozmawiajcie i pytajcie
Zanim zapiszesz dziecko na zajęcia sportowe, umów się z trenerem i porozmawiajcie. Na spotkanie koniecznie zabierz swoje dziecko, by mogli się spotkać i poznać. To nie ty będziesz trenował, lecz Twoje dziecko więc to ich relacja jest tutaj najważniejsza. Podczas spotkania zadawajcie pytania na najróżniejsze tematy z zaproponowanych powyżej. Najlepiej wcześniej przygotujcie kartkę z pytaniami (Ty i Twoje dziecko osobną), żeby podczas spotkania móc rozmawiać o konkretach. Życzę każdemu, by przygoda ze sportem z młodzieńczych lat przełożyła się na szczęście i satysfakcję w dorosłym życiu.